اصول اساسی درتنظیم برنامه درسی
1. برنامه باید قابل انعطاف باشد.
برنامه باید چنان تنظیم گردد که در برخورد با حوادث و اتفاقات پیش بینی نشده نیز انعطاف پذیر و قابل اجرا باشد. اگر مثلاً مجبور شدید ساعتی را که برای مطالعه درس بخصوصی گذاشته اید، به امر پیش بینی نشده ای صرف کنید، باید به جبران آن فرصت از دست رفته، آن درس را در ساعت دیگری مطالعه کنید. پس باید ساعت های «آزاد» در برنامه پیش بینی کرد و منظور نمود تا بتوان آن را به جای فرصت های از دست رفته به کار برد. البته مفهوم «ساعت آزاد» در برنامه این نیست که در آن ساعت هیچ کاری ندارید و بلاتکلیف هستید، بلکه به احتمال زیاد باید قسمتی از وقت تفریح را فدای آن حادثه پیش بینی نشده کرد. زیرا که در هر حال جبران کردن فرصت از دست رفته بهتر از چشم پوشیدن از آن است.
1. برای مطالعه هر درس وقت کافی منظور کنید.
وقتی که برای مطالعه یک درس در نظر می گیرید لااقل باید دو برابر زمانی باشد که در کلاس صرف آن درس می شود. قاعده کلی آن است که هر ساعت درس مدرسه نیاز به دو ساعت مطالعه دارد. شاید بعضی از محصلان برای مطالعه درس بخصوصی نیازمند وقت بیشتری باشند، و یا نزدیک امتحانات لازم باشد برای تمام درس ها «نسبت دو برابر» را به طور کلی افزایش داد..
2. برنامه را متناسب با روحیه شخص خودتان تنظیم کنید.
در تنظیم برنامه متوجه باشید وقتی را برای مطالعه هر درس در نظر بگیرید که در آن وقت حداکثر آمادگی را برای آن امر داشته باشید. مثلاً اگر مطالعه زیست شناسی برای شما مشکل است، و در ضمن مناسب ترین وقتی که شما می توانید تمامی حواس و نیروی خود را در کار مطالعه صرف کنید، صبح های زود است، موقع تنظیم برنامه مواظب باشید مطالعه زیست شناسی را برای صبح بگذارید.
3. مرور هفتگی درس ها:
در برنامه مطالعه خود «لااقل» هفته ای یک ساعت برای مرور کردن هر درس در نظر بگیرید. نزدیک امتحانات احتمالاً باید به ساعت های «مرور» درس ها در برنامه افزود.
4. وقت مطالعه هر درس را حتی الامکان نزدیک به ساعت آن درس تعیین کنید.
تا آنجا که ممکن است مطالعه هر درس را بلافاصله پس از ساعت آن درس انجام دهید. اگر میسر نیست که برنامه مطالعه را به این ترتیب تنظیم کنید، کوشش کنید ساعت مطالعه آن درس را پیش از کلاس آن بگذارید. عادت کردن به مطالعه هر درس بلافاصله پس از کلاس آن درس اهمیتی بسزا دارد. مخصوصاً در مورد درس هایی که به صورت سخنرانی استاد، یا مباحثه میان محصلان مطرح می شود. در واقع باید اقدام جدی به قصد فراگرفتن هر درس را وقتی انجام داد که موضوع آن درس هنوز در ذهن زنده و «تازه» است.
5. در بین مطالعه دو موضوع شبیه، یا مربوط به هم، درس دیگری مطالعه کنید و یا فاصله زمانی مختصری - وقفه واستراحت قایل شوید.
اوقات برنامه خود را به قسمی تنظیم کنید که مطالعه یک درس پس از درسی بیفتد که موضوع آن با درس قبلی متفاوت است. پس اگر ناگزیر از مطالعه درس های متشابه، بهتر است میان هر دو درس مختصر استراحت و وقفه منظور کنید.
6. هر جلسه مطالعه را به چند قسمت تقسیم کنید.
برنامه مطالعه خود را به قسمی تنظیم کنید که در یک نشست بیش از یک ساعت و نیم، یا حداکثر دو ساعت، صرف مطالعه یک درس نشود. پس از آن که درسی را در زمان متناسب (نه کم و نه زیاد) با منتهای تمرکز حواس مطالعه کردید، مدت کوتاهی هم استراحت کنید. یا این که موضوع مطالعه را عوض کنید. چنانچه وقفه استراحت میسر نباشد موضوع مطالعه را به کلی تغییر دهید. هرچند که برای تأمین «بازده» بیشتر در کار مطالعه و فراگیری، چند لحظه وقفه استراحت، یا تفریح، مطلوب تر از تغییر موضوع مطالعه است. زیرا که فعالیت مداوم ذهن، بدون فواصل کافی استراحت، سبب ضعف و نقصان استعداد فراگیری است.
لازم است که، پیش از نوشتن برنامه، کلیه فعالیت های اجباری را که باید در سر ساعت های معین انجام داد یادداشت کنید. پیش نویس برنامه را بهتر است با مداد بنویسید. زیرا در این صورت تغییر دادن و دست بردن در آن آسان خواهد بود.
همچنین فعالیت های اجباری را بهتر است با «مداد قرمز» در برنامه ثبت کنید. سپس به طور دقیق مشخص کنید که می خواهید برای هر درس چقدر وقت صرف مطالعه کنید و همچنین می خواهید چقدر وقت برای مرور هفتگی هر درس منظور کنید، وقت فعالیت های تفریحی خود را نیز در برنامه ثبت کنید. پس از آن که پیش نویس آماده شد، یکبار دیگر اصول اساسی بالا را به دقت بخوانید تا اطمینان حاصل کنید که برنامه شما با آن تطبیق می کند. مخصوصاً اهمیت این مطلب را فراموش نکیند که «در قبال هر مقدار وقت کلاس باید دو برابر آن مقدار وقت صرف مطالعه، مباحثه و تکالیف دیگر هر درس کرد.
مدیروبلاگ:میثم اسکویی
نظرات شما عزیزان:
.gif)